Koekjes en voertjes: waarom hij het thuis wél lekker vindt en elders misschien niet…

Er zijn in de hondenwereld wel duizenden varianten van voertjes die je kan gebruiken. Je kan gewone brokken gebruiken (en ook daar heb je wel honderd merken in) – de brokken die je hond al voor het eten krijgt of net andere -, je kan van die kleine puppysnoepjes gebruiken, mergpijpjes (zoals ze wel eens genoemd worden), gedroogde long of pens, andere gedroogde, natuurlijke dingen, maar ook eten zoals salami, kaas, hesp, kip,… Of wat dacht je van slagroom? Dat was van één van onze honden de absolute superbeloning. Kijk dus goed naar wat voor jouw hond een beloning is en wat misschien niet.

THUIS VINDT IE ZE WEL LEKKER…

Zoals je wel hebt kunnen merken, werkt Therapy4Dogs heel veel met beloningen. Als je meer met je hond traint, dan zal je zien dat hij op sommige momenten – bijvoorbeeld in huis – zonder problemen misschien zijn brokjes aan zal nemen en lekker zal opeten als beloning. Maar van zodra je buiten huis gaat en daar ook dingen van hem vraagt en hem daarvoor wil belonen, lijken die brokjes plots helemaal niet meer zo interessant. Hoe komt dat toch…

Wanneer je in huis traint, is er bijna geen afleiding. De omgeving is bekend en – meestal – voorspelbaar. De hond weet na een tijdje wat er van hem verwacht wordt op welk moment en waar hij iets voor kan verdienen. Dit zorgt er voor dat het stressniveau van de hond niet hoog is en hij dus goed vatbaar is voor zijn voertjes en complimenten.

Maar als je naar buiten gaat, dan komen er plotseling heel wat nieuwe prikkels hem tegemoet. Denk dan aan: andere geuren, andere voorwerpen die hij misschien nog niet zo goed kent, bewegende dingen – zoals blaadjes, auto’s, fietsers,… -, andere mensen, andere honden of dieren,… Voor een jonge pup – maar ook een oudere hond – kan dat allemaal erg spannend zijn. Ook naar de hondenschool gaan is best wel spannend. Allemaal vreemde voorwerpen, een vreemd terrein en dan nog al die leuke (of net spannende) (speel)kameraadjes die een eindje verderop staan. Je hond probeert dit allemaal te verwerken op zijn of haar eigen manier. Sommige honden zijn al zo getraind dat ze voor een klein snoepje dat ze altijd krijgen ook op zo’n momenten iets willen gaan doen. Voor andere honden is de spanning net te hoog. Zij hebben dan plots geen oog meer voor dat “snoepje waar hij thuis alles voor doet”.

VOORBEELD UIT DE PRAKTIJK

Ga je dus buiten je huis trainen en merk je dat je hond het een beetje moeilijk vindt om zijn concentratie bij jou te houden? Dan is je voertje waarschijnlijk niet hoog genoeg qua waarde.

Maar wat bedoel ik daar dan net mee? Voertjes hebben voor onze honden een bepaalde waarde. Deze hangt van hond tot hond af. Om een voorbeeld te geven met mijn eigen honden:

“Mijn honden zijn allemaal anders. Kenai, de oudste van de hoop, heeft het liefste een sappig voertje als beloning. Ook graag een beetje variatie, want anders wordt hij het beu. Wanneer we echter op plaatsen zijn die hem stress geven – ik denk hierbij aan de zoo -, dan is zo’n voertje niet goed genoeg. Een plakje van een hondenvleesworst lukt dan soms wel. Slagroom lukt altijd (jaja, slagroom, je leest het goed.. Ik vertel je er zo meer over). Laika, de oudste teef, houdt van ieder soort voertje/snoepje, maar kan ook te paaien zijn voor een aaitje. Dit maakt het soms wel moeilijk, want ook aaitjes van vreemden zijn heel leuk. Om haar dus zover te krijgen om toch op mij te letten, heb ik soms een iets hogere waarde voertjes nodig, zoals een stukje van de vleesworst of een tube met zalm- of leverpaté in of… Soms lukt het ook met mijn “gewone” voertjes, maar als ze de andere persoon érg leuk vindt, kost dit meer moeite, tijd en afstand. Tysha vindt het prima om gewoon met brokjes te trainen. Als het maar eten is. Merk ik dat er een moeilijke situatie is of aankomt, dan heb ik altijd een paar andere “lekkerdere” voertjes bij me om haar eventueel te paaien en te overtuigen toch lekker met mij aan de slag te gaan in plaats van met haar omgeving.”

Zo zie je maar, iedere hond is anders. En heb je een hond die op een bepaald moment helemaal gek is van één soort beloning, maar een paar weken of maanden later niet meer, dan bestaat de kans dat hij het gewoon is beu gegeten.